Katedra zbudowana w latach 1340-1352 jest najstarszym zachowanym budynkiem w całym mieście. Została zbudowana przez ówczesnego burmistrza - Horacjusza z rodziny Homeryków.

W początku sierpnia 1388 miasto znalazło się w stanie oblężenia w związku z Wielką; Wojną Slavicko-Enderasjańską. Brama miasta była podówczas drewniana i Salvianie zniszczyli ją za pomocą taranu wykonanego z drewna z metalowymokuciem, a następnie wdarli się do miasta - zabili ok. 630 z pośród 700 znajdujących się w mieście Enderasjan - mieszczan i chłopów z okolicznych wiosek. 170 osób znajdujących się w Katedrze nie zabili gdyż nie mogli się do niej dostać. Jak napisał później Eltdorfski kronikarz ojciec Jakub Franciszek:

"W Katedrze męże zaledwie we dwudziestu byli, resztę wszystek białogłowe z dziećmi były i kapłani, a wśród nich i biskup sam Dominik Mimozjusz. I innej rady nie widzśc w oczekiwaniu śmierci rychłej i niechybnej modlić siś poczęli żarliwie i szczerza do Matki Boskiej Marii Wiecznej Dziewicy, Jezusa Chrystusa Pana Naszego Syna Bożego i do św. Jana Apostoła któren Ewangeliję spisał, aż Katedra pierścieniem ognia bożego siś opasała broniąc barbarzyńskim najeźdźcom dostępu do przybytku bożego i palił się ogień ten nawet gdy wszędy indziej zgasł pomimo, że nie miało co się spalać. A tak przeraziło to bezbożnych najeźdźców, że pouciekali co się w nogach rynsztunek swój pozostawiając: pancerze ciężkie i miecze ostre i oszczepy długie."

Ten cud został później na nowej odlanej z brązu bramie miejskiej uwieczniony, a także ukazuje go wstawiony po wojnie ołtarz ufundowany przez księcia Enderasjańskiego - Nemezjusza III.