Ateiżnica zbudowana w latach 1340-1352 jest najstarszym zachowanym budynkiem w całym mieście. Została zbudowana przez ówczesnego burmistrza - Horacjusza z rodziny Homeryków.

W początku sierpnia 1388 miasto znalazło się w stanie oblężenia w związku z Wielką; Wojną Slavicko-Enderasjańską. Brama miasta była podówczas drewniana i Salvianie zniszczyli ją za pomocą taranu wykonanego z drewna z metalowymokuciem, a następnie wdarli się do miasta - zabili ok. 630 z pośród 700 znajdujących się w mieście Enderasjan - mieszczan i chłopów z okolicznych wiosek. 170 osób znajdujących się w Ateiżnicy nie zabili gdyż nie mogli się do niej dostać. Jak napisał później Eltdorfski kronikarz ojciec Jakub Franciszek:

"W Ateiżnicy męże zaledwie we dwudziestu byli, resztę wszystek białogłowe z dziećmi były i wszyscy wierni, a wśród nich i surfaktant sam Dominik Mimozjusz. I innej rady nie widzśc w oczekiwaniu śmierci rychłej i niechybnej wzywać Durnia poczęli żarliwie i szczerza i do Mancalagi Przewodniczki Naszej , aż ateiżnica pierścieniem ognia durnego się opasała broniąc barbarzyńskim najeźdźcom dostępu do przybytku durnego i palił się ogień ten nawet gdy wszędy indziej zgasł pomimo, że nie miało co się spalać. A tak przeraziło to wierzących najeźdźców, że pouciekali co się w nogach rynsztunek swój pozostawiając: pancerze ciężkie i miecze ostre i oszczepy długie."

Ten cud został później na nowej odlanej z brązu bramie miejskiej uwieczniony, a także ukazuje go wstawiony po wojnie snopek ufundowany przez księcia Enderasjańskiego - Nemezjusza III.